Content
این دو نوعی گویش ایرانی شمال غربی تکلم میکردند که تا حد زیادی برای سایر فارسی زبانان قابل فهم نبود. آنها احتمالاً از منطقه داغستان آمدهاند و جایگزین کادوسیان شدهاند. متعاقباً از رود آماردوس هم گذشتند و به همراه دیلمیان جایگزین آماردیها شدند. از آنها هم مانند دیلمیان به عنوان همراهان شاهان ساسانی نام برده شده ولی به عقیده عدهای به نظر نمیرسد تحت فرمان مؤثر آنان درآمده باشند. کاسپیها خودشان ظاهراً به کوهها سوق داده شده بودند. سپس در شرق، کادوسیان میزیستند که ظاهراً با گیلها آمیخته بودند و از ساحل تا کوه سکنی داشتند.
در ۳۰ سپتامبر ۱۹۵۴ مهربابا بیانیه نهایی خود را داد که در آن پیش بینیهای مرموز مختلفی را بیان داشت. مهربابا بیش از ۴۳ سال و نیم از ۱۰ جولای ۱۹۲۵ میلادی تا پایان زندگی در ۳۱ ژانویه ۱۹۶۹ م سکوت [۲] اختیار کرد. در این دوران او برای برقراری ارتباط با دیگران ابتدا مطالب خود را مینوشت بعد از مدتی این شیوه را رها کرد و از طریق یک تخته الفبا و با اشارهٔ انگشتان به حروف، مطالب خود را دیکته میکرد. ثبت شرکت در تهران پس از مدتی این شیوه را نیز رها کرد و از طریق حرکات ویژه دست با دیگران ارتباط برقرار مینمودند. پیش از شروع کار جهانی، نام مهربابا که به معنی پدر مهربان میباشد توسط اولین پیروانشان به او داده شد. اينكه عرف قبل از اسلام معناي عقيدتي (تمايل از راه اصلي به راه ديگر) را براي صابئين انتخاب كرده باشد با احوال عرب جاهليت كه همه معاني را از طريق حسي و مشاهده اي نام گذاري مي كرد متضاد است.
- سالِ درگذشت بودا 483 سال پيش از ميلاد مسيح بود.
- این دوره بسیار سخت را مهربابا با ۲۰ نفری که انتخاب کردند تا به او برای این برنامه ملحق شوند به انجام رساند.
- همچنين تاجران هندي كه از يك دين شكيبا، كه محدوديتهاي كاست را نديده ميگيرد استقبال كردند، و به گسترش آيين بسي ياري كردهاند.
- ذکاء، یحیی، تبریز شهرهای ایران، ج۱، ص۱۵۲، به کوشش محمدیوسف کیانی، تهران، ۱۳۶۸ش، ج ۳.
در حدود چهل سال محشور بودن با ایشان پیوسته در کارهای تحقیقاتی و تهران شناسی مورد تشویق قرار می گرفتم. در بعد از انقلاب که مدارس ملی (بخش خصوصی) منحل شد، او که عاشق آموختن بود «بنیاد دانشنامه بزرگ فارسی» را که زیر نظر وزارت علوم بود ایجاد کرد. در آن شوراهایی از اساتید صاحب نام در رشته های مختلف پژوهش و تألیف می کردند.
اسامی پسرانه ایرانی با معنی س
صفا، ذبیحالله، تاریخ ادبیات در ایران، ج۵، ص۴۲۳-۴۲۵، تهران، ۱۳۷۸ش. گلچین معانی، احمد، کاروان هند، ج۲، ص۱۱۸، مشهد، ۱۳۶۹ش. رازی، امیناحمد، هفت اقلیم، ج۳، ص۲۳۷، به کوشش جواد فاضل، تهران، ۱۳۴۰ش.
ابن حجر عسقلانی، احمد، الدرر الکامنة، ج۳، ص۱۴۶، به کوشش عبدالمعیدخان، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۶ق/ ۱۹۷۶م. ابن حجر عسقلانی، احمد، الدرر الکامنة، ج۴، ص۲۶۹، به کوشش عبدالمعیدخان، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۶ق/ ۱۹۷۶م. ثبت برند تجاری ابن حجر عسقلانی، احمد، الدرر الکامنة، ج۶، ص۸۷، به کوشش عبدالمعیدخان، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۶ق/ ۱۹۷۶م. ابن حجر عسقلانی، احمد، الدرر الکامنة، ج۶، ص۳، به کوشش عبدالمعیدخان، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۶ق/ ۱۹۷۶م.
لوسینا را زمانی ایلی تیا ی رومی میدانستند که خدای زایمان بود ولی این نام را معمولا به جای جونو و دیانا بکار میبرند. هستیا جای خود را به دیونیسوس داد تا در میان انسانها زندگی کند. هادس نیز گرچه همواره از خدایان مهم به شمار میرود، در زیر زمین جای دارد. به طور کلی تمام کارهای صنعتی، دستی و امور مربوط به معادن زیر نظر او بود همچنین وی خدای آهن, برنج و نقره نیز میباشد .
تمام المپنشینان به نوعی با یکدیگر خویشاوندی داشتند و بنا به شرایط زمانه هر از گاهی یک یا چند تن از آنها بیشتر مورد توجه قرار میگرفت. از این قله مرتفع زئوس خدای خدایان فرامین خود را به سایر خدایان صادر میکند خدایان هر کدام خانهای مخصوص خود دارند. او پادشاه عادلی بود و او را کرمان شاه مینامیدند.چهار ماه از پادشاهیش نگذشته بود که فهمید زمان مرگش فرارسیده است و پس از نصیحت به فرزندش جهان را به او سپرد و درگذشت.
معنی اسم اهورا چیست؟ ریشه، فراوانی و اسم های مشابه اهورا
و چنین بود که زمینههای پیروزی و تسلط سبک عراقی بر سبک خراسانی (که در سده ۷ق تحقق یافت) در آذربایجان و اران و شروان فراهم میآمد. فروزانفر، بدیعالزمان، سخن و سخنوران، ج۱، ص۴۹۲ ، تهران، ۱۳۶۹ش. فروزانفر، بدیعالزمان، سخن و سخنوران، ج۱، ص۴۹۲، تهران، ۱۳۶۹ش. عوفی، محمد، لباب الالباب، ج۲، ص۲۱۴، به کوشش ادوارد براون، لیدن، ۱۹۰۱م. عوفی، محمد، لباب الالباب، ج۲، ص۶، به کوشش ادوارد براون، لیدن، ۱۹۰۱م.
گیله مرد (مرد گیلان) به کشاورزان جلگه اشاره دارد که گیلکی صحبت میکنند، در حالی که گالش، تولیدکننده کوهنشین در شرق استان، گویشی به نام گالشی را استفاده میکند. اسم قومی عموماً ابعاد فرهنگی و حرفهای را ترکیب میکند. برای بسیاری از گیلکان خصوصاً شهرنشینان مرکز و غرب، یک تالش یک دامپرور است، گرچه تالش همان واژه را در مقابل یک گالش (دامدار)، برای شمالیترین نقطه منطقه، برای یک زارع برنج استفاده میکند. جمعیتهای مختلف که در منطقه همزیستی دارند به بیشتر منابع بومی دسترسی برابری ندارند. به این دلیل اسامی جمعی علاوه بر هویت به موقعیت نسبی در سلسله مراتب اقتصادی اشاره میکنند. منابع اصلی منطقهای (برنج و در گذشته ابریشم) امتیاز مردمان جلگهنشین گیلک و گاهی تالش هستند.
سپهر، محمدتقی، ناسخ التواریخ تاریخ قاجاریه، ج۲، ص۹۰۷-۹۰۸، به کوشش جمشید کیانفر، تهران، ۱۳۷۷ش. سپهر، محمدتقی، ناسخ التواریخ تاریخ قاجاریه، ج۲، ص۹۰۷- ۹۰۸، به کوشش جمشید کیانفر، تهران، ۱۳۷۷ش. سپهر، محمدتقی، ناسخ التواریخ تاریخ قاجاریه، ج۲، ص۹۰۲- ۹۰۷، به کوشش جمشید کیانفر، تهران، ۱۳۷۷ش. سپهر، محمدتقی، ناسخ التواریخ تاریخ قاجاریه، ج۲، ص۶۱۲، به کوشش جمشید کیانفر، تهران، ۱۳۷۷ش.
رشیدالدین، فضلالله، جامع التواریخ، ج۲، ص۱۳۷۴-۱۳۷۵، به کوشش محمد روشن و مصطفی موسوی، تهران، ۱۳۷۳ش. رشیدالدین، فضلالله، جامع التواریخ، ج۲، ص۱۳۷۲- ۱۳۷۴، به کوشش محمد روشن و مصطفی موسوی، تهران، ۱۳۷۳ش. رشیدالدین، فضلالله، جامع التواریخ، ج۲، ص۱۳۷۴، تغییرات شرکت به کوشش محمد روشن و مصطفی موسوی، تهران، ۱۳۷۳ش. رشیدالدین، فضلالله، جامع التواریخ، ج۲، ص۱۳۷۷-۱۳۸۰، به کوشش محمد روشن و مصطفی موسوی، تهران، ۱۳۷۳ش. تبریز در ۸ سال فرمانروایی غازانخان (۶۹۴-۷۰۳ق) به اوج رونق و شکوفایی خود تا آن زمان رسید.
اين بوديسَتوَهْها كه عاقبت جنبهي الوهيت مييابند، در آغاز، افراد بشري بودهاند. به اين اعتبار، هر كس ميتواند عاقبت به منزلگاه بوديسَتوَهْ نايل شود . اينان چنان به فناي مطلق و بحث بسيط رسيدهاند كه اكنون ديگر دعاها و مناجاتهاي انسانها به ايشان نميرسد. در كتب و آثار مكتب مهايانه سرگذشت بوداها يا افرادي كه به مقام بودائيت عامه رسيده و به درجه نهايي از مدارج كمال قدم نهادهاند، بسيار ذكر شده است. اين بوداهاي عام مانند قدّيسين نصاري و اولياء صوفيه، نزد هنود مقدساند و آنها را صاحب قوهي كشف و كرامات ميدانند.
حسینی اشکوری، احمد، تراجم الرجال، ج۲، ص۶۴۲، قم، ۱۴۱۴ق. حسینی اشکوری، احمد، تراجم الرجال، ج۲، ص۷۵۷، قم، ۱۴۱۴ق. حسینی اشکوری، احمد، تراجم الرجال، ج۱، ص۶۵، قم، ۱۴۱۴ق. حسینی اشکوری، احمد، تراجم الرجال، ج۲، ص۵۴۹، قم، ۱۴۱۴ق. حسینی اشکوری، احمد، تراجم الرجال، ج۲، ص۶۶۸، قم، ۱۴۱۴ق. مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه بزرگ اسلامی، ج۱۵، ص۵۸۶۳، محمدعلی تربیت.